Sa mirënjohës jeni kur flisni me Zotin? Bota përreth nesh në përgjithësi nuk inkurajon mirënjohjen. Ne jemi mësuar të kujdesemi për veten në mënyrë që të marrim atë që mendojmë se meritojmë. Por ne përgjithësisht nuk jemi mësuar të jemi mirënjohës.
E megjithatë—të krishterët duhet të jenë njerëzit më mirënjohës në tokë, sepse neve na është dhënë gjithçka nga Perëndia. Jakobi 1:17 na kujton se çdo dhuratë e mirë vjen nga Perëndia. Kjo nënkupton se Perëndia po vepron gjithmonë me dashamirësi ndaj nesh.
Zoti jo vetëm që na ka dhënë jetë dhe frymë, por na ka ofruar edhe dhuratën falas të jetës së përjetshme. Perëndia krijoi një mënyrë që ne të kemi një marrëdhënie me Të nëpërmjet vdekjes dhe ringjalljes së Jezusit. Vetëm kjo është më se e mjaftueshme që ne të jetojmë në mirënjohje ndaj Perëndisë.
Kjo është arsyeja pse zemrat tona duhet të jenë në një gjendje të vazhdueshme falënderimi.
E megjithatë, ne shpesh e gjejmë veten duke u ankuar sepse gjërat nuk shkojnë ashtu siç duam. Ne ankohemi sepse nuk i kemi gjërat që mendojmë se i meritojmë. Dhe sa më shumë që ankohemi, aq më shumë zemrat tona bëhen kritike dhe të hidhura.
Fatmirësisht, Psalmi 100 na jep kundërhelmin për ankimin dhe ankimin: falënderimin. Falënderimi është një zakon shpirtëror që duhet ta zhvillojmë qëllimisht përmes praktikës së vazhdueshme. Ne mund të praktikojmë duke gjetur kohë çdo ditë për të folur me Perëndinë dhe për ta falënderuar Atë për gjithçka që ka bërë për ne. Ne gjithashtu mund të praktikojmë duke u thënë të tjerëve se sa mirënjohës jemi për ta.
Kështu që herën tjetër që do ta gjeni veten duke u ankuar ose ankuar, merrni një moment për të menduar për dashurinë dhe mirësinë e Perëndisë në jetën tuaj. Në vend që të ankoheni, shprehni se sa mirënjohës jeni për atë që është Zoti dhe për atë që Ai ju ka dhënë. Mbani një listë të gjërave për të cilat jeni mirënjohës dhe shtoni në të gjatë gjithë javës. Shikoni se si zemra dhe mendja juaj fillojnë të transformohen nga akti i thjeshtë i falënderimit.